Mini reviews #5 Roman, non-fictie en historische roman

Eens per maand post ik drie mini-reviews van drie (redelijk) verschillende boeken, zodat er voor iedereen wat tussen zit. Vandaag bespreek ik de roman Een huishouden van Marilynne Robinson, het non-fictie boek Sorry dat ik te laat ben, maar ik wilde niet komen van Jessica Pan en de historische roman Een kamer vol lichtjes van Melanie Dobson.

Een huishouden // Marilynne Robinson
Specificaties: Roman // Uitgeverij Mozaïek // Nederlands, vert. // 2008 // 226 blz’s
Het verhaal: Een huishouden speelt in een dorpje aan een gletsjermeer in het verre westen van Amerika. De zusjes Lucille en Ruth hebben er een rommelige jeugd. Na de dood van hun moeder (die net als hun grootvader in het diepe meer verdrinkt) is het eerst hun oma die voor hen zorgt, daarna twee aandoenlijk onhandige oudtantes en tot slot hun excentrieke en verstrooide tante Sylvie. Zij is een rusteloze vrouw die tot dusver kriskras door het land heeft gezworven. Sylvie zet zich met de beste bedoelingen aan haar huishoudelijke taken, maar ze ‘houdt een huis’ dat nogal afwijkt van de norm. Terwijl Lucille zich verzet tegen hun wanordelijke manier van leven en aansluiting zoekt bij de buitenwereld, groeit Ruth juist naar Sylvie toe.
Mijn mening: Ik had ontzettend veel positieve verhalen gehoord over dit boek en deze auteur, maar helaas vond ik het moeilijk om te genieten van dit verhaal. Hoewel er echt hartverscheurende dingen gebeuren, werd ik maar niet meegezogen in het verhaal. Ik begreep het ritme van het verhaal niet echt, sommige stukken waren heel langdradig en dan opeens werd in drie zinnen een complete verhaallijn samengevat. Ik wilde dit boek heel graag leuk vinden en waarderen, maar dat gebeurde gewoon niet.
Eindoordeel: Ik zie in mijn leesjournal 3 sterren staan, maar ik denk dat ik 2,5 ster bedoelde.

Sorry dat ik te laat ben, maar ik wilde niet komen // Jessica Pan
Specificaties: Non-fictie // Uitgeverij Lev. // Nederlands, vert. // 2019 // 336 blz’s
Het verhaal: Toen Jessica werkeloos en zonder vrienden thuis op haar vaste plekje op de bank zat, vroeg ze zich af of haar leven er anders uit had gezien als ze wat meer open had gestaan voor nieuwe ervaringen. Als ze vaker nieuwe mensen had leren kennen, in plaats van dat ze altijd haar huis boven boven de pub had verkozen. Dus deed ze wat ieder weldenkend mens zou doen; ze dwong zichzelf om een jaar lang als een extravert te gaan leven. Dit stond er op haar lijst: optreden in een comedyclub, alleen op vakantie gaan, praten met vreemden in het ov… Ze had meteen spijt. Sorry dat ik te laat ben, maar ik wilde niet komen volgt het hilarische, ongemakkelijke en soms pijnlijke jaar van Jessica Pan, die verslag doet van de extraverte wereld aan alle introverten hier. Is het leven daadwerkelijk makkelijker voor extraverte mensen? Of is het de nachtmerrie die Jessica altijd dacht dat het zou zijn?
Mijn mening: Deze non-fictie las grotendeels als een fictieboek en ik vond het heerlijk om deze verhalen van Jessica te lezen. Ikzelf ben geen rasechte introvert, maar een kruising tussen een extravert (63%) en een introvert (37%) (ook wel ambivert genoemd, percentages zijn volgens een persoonlijkheidsonderzoek, weet zo gauw niet meer welke), maar ik herkende veel van wat Jessica schreef. Het boek heeft me ook het een en ander geleerd over introversie, dat is namelijk niet hetzelfde als verlegen zijn. Het heeft gewoon te maken of je energie krijgt van mensen om je heen, of juist energie krijgt van alleen zijn. Daarnaast waren er talloze andere dingen die ik wel leuk vond om te ontdekken en dat maakte dit boek tot een fijn boek om te lezen. Ik raad ‘m zeker aan!
Eindoordeel: 4 sterren

Een kamer vol lichtjes // Melanie Dobson
Specificaties: Historische Roman // Uitgeverij Kok Boekencentrum // Nederlands, vert. // 2020 // 384 blz’s.
Het verhaal: Amsterdam, 1942. Anneliese “Eliese’ Linden werkt bij de Hollandsche Schouwburg en probeert zoveel mogelijk Joodse kinderen uit de handen van de nazi’s te houden. Maar uitgerekend haar eigen zoontje belandt in Westerbork. Wanneer Eliese zelf ook moet vluchten is het voor haar onmogelijk te achterhalen wat er is gebeurd met hem en de andere kinderen die ze niet kon redden. Het uitblijven van antwoorden achtervolgt haar de rest van haar leven. Tot 75 jaar later een onbekende vrouw bij haar op de stoep staat.
Ava Drake vermoedt dat haar overgrootvader William Kingston niet de oorlogsheld is die hij beweert te zijn. Haar werk bij de Kingston Foundation brengt haar bij de koffieplantage van Landon West in Oeganda. Ava en Landon ontdekken een verband tussen hun families, en zo ontmoet Ava Landons overgrootmoeder. Als Ava haar verhaal heeft gehoord, plaatst dit haar lijnrecht tegenover een aantal machtige familieleden die bereid zijn ver te gaan om de waarheid geheim te houden.
Mijn mening: Dit boek kwam een klein beetje traag op gang, maar dat kwam misschien ook omdat ik eerst naar het luisterboek luisterde. Toen ik ongeveer halverwege het verhaal was, wilde ik eigenlijk niet meer stoppen met luisteren en overwoog ik om mijn leesavondje te gebruiken om een heel eind te komen in dit boek. Op dat moment ontdekte ik dat het e-book ook gratis te lezen was op Kobo plus, dus wist ik het goedgemaakt. Ik ben die avond extra lang opgebleven om het boek uit te lezen, want wat was het een prachtig verhaal. Iedere keer dacht ik dat ik nu wel wist hoe het in elkaar zat, maar dan was er een twist, waardoor ik toch verrast werd door het verhaal. En één scène heeft me echt aan het huilen gemaakt. Ik heb ‘m wel vijf keer overgelezen en steeds kwamen de tranen. Omdat ik dit zo’n mooi boek vond, besloot ik dat ik ‘m ook in mijn eigen boekenkast wilde hebben, dus bestelde ik ‘m. Toen ik het boek had opgehaald, bladerde ik natuurlijk nog even naar die scène en ja hoor … weer werd ik emotioneel.
Eindoordeel: Tja, wat denk je? 5 sterren natuurlijk!

Heb jij een van deze boeken weleens gelezen?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•