Op het moment dat ik dit bericht schrijf, zit ik in een schrijfdip. Na vijf minuten staren naar deze zin besef ik hoe grappig die is. Maar goed, ik zit dus in een schrijfdip en juist daarom heb ik besloten er een blog over te schrijven. Omdat het onvermijdelijk is.
Jaarlijks
Door terug te kijken op de afgelopen jaren heb ik ontdekt dat het een jaarlijks terugkerende gebeurtenis is. Een paar weken, soms zelfs een maand of iets langer, lukt het schrijven me niet zo. Ik doe het wel, behaal m’n doelen, maar met minder plezier dan anders. Ik weet niet goed aan welk project ik moet werken, want eigenlijk vind ik ze allemaal niet leuk genoeg.
Naar gevoel
Het geeft me wel een naar gevoel. Er zijn nog zoveel dingen die ik graag wil doen, maar waar me nu de zin en energie voor ontbreekt. Ik hoop dat het wel weer terugkomt, want wat moet ik anders met al die stapels manuscripten die ik moet herschrijven? En met al die ideeën die in mijn hoofd rondzwerven? En … met al die (trouwe) lezers die graag boeken van mij lezen? Toch wil ik het even aan de kant zetten, mezelf niet te veel pushen om te schrijven en ervan te genieten. Soms zijn er andere dingen die je aandacht en tijd vragen. En soms heb je er gewoon geen zin in. Dat bestaat, zelfs als iets je passie is.
Altijd doorgaan
Misschien is dit ook wel wat m’n creatieve brein me wil leren. Ik ga bijna altijd door met schrijven. Dit jaar zijn er welgeteld twee weken te noemen waarin ik mezelf totaal niet met schrijven bezig heb gehouden. En ik geloof dat het niet erg is, als iets je passie is kan je er altijd aan werken, maar de kunst is om jezelf ook eens rust te gunnen. Dan maar een keer niet al je doelen halen. Vanmorgen kwam mijn broer even langs en hij vertelde het volgende verhaal:
Een man was heel druk bezig met het omzagen van een dikke boom. De hele dag besteedde hij eraan. Aan het einde van de dag was hij kapot, maar hij was nog lang niet klaar met zagen. De volgende dag ging hij verder en de dag erna weer. Hij kwam nauwelijks vooruit en raakte iedere keer vermoeider. Toen kwam er een voorbijganger langs, die tegen hem zei: ‘Joh, ik zie dat je zaag bot is, waarom slijp je hem niet even?’ De man antwoordde: ‘Daar heb ik toch helemaal geen tijd voor?’
Zo is het ook met ons, we blijven maar doorgaan, zonder tijd te nemen om echt tot rust te komen. Ik merk dat ik vaak te streng ben voor mezelf en te veel dingen wil doen en moet doen van mezelf. Terwijl het helemaal niet hoeft, want ik loop op dit moment op schema. In principe kan ik best een weekje vrij nemen van het schrijfwerk. Of twee zelfs. Want niks moet, alleen maar van mezelf.
Mezelf eruit schrijven
Ik denk zelf ook dat de schrijfdip is ontstaan doordat ik de afgelopen tijd weinig echt schrijfwerk heb gedaan. Ik was vooral bezig met herschrijven, verhalen doorlezen en dergelijke. Maar de laatste keer dat ik gewoon een eerste versie van een verhaal schreef, of zelfs aan een onzinverhaal werkte, is zeker al drie maanden terug. Dus ik geef nu wat vaker mezelf toestemming om gewoon zomaar wat te schrijven. Dan kom ik vast vanzelf weer uit die schrijfdip. Ik merk dat zelfs het schrijven van dit bericht me heeft geholpen, maar voor de zekerheid neem ik de rest van deze dag vrij.
Heb jij ook weleens last van een schrijfdip?
Liefs,
Mirjam
Als ik het zo lees, heb ik inderdaad alle vertrouwen dat het vanzelf weer terugkomt! Lekker even genieten van andere dingen nu 🙂
Het begint nu gelukkig langzaam weer terug te komen 🙂
Heel herkenbaar. Ook een creatieve brein heeft tijd nodig om weer energie te tanken. Ook ik heb vaak 1000 ideeen en er komt niets op papier. Ergens blokeer ik mezelf. En dan ga ik lijstjes maken, in de hoop dat dat helpt, maar is natuurlijk avrechts. Ik zet me dan nog meer onder druk. Eigenlijk zou je een andere hobby, die al heel lang ligt te verstoffen, moeten oppakken. Ik ga dan vaak iets anders doen, spelletjes of zo, en merk dat mijn hoofd dan gewoon creatief wordt, en tussentijds maak ik dan notities. Maar mijn laatste weken waren ook niet zo super, heeft vermoedelijk ook met de herfst te maken, donkerder, somberder…. Waarom ga je niet je boek een beetje promoten? Signeerronde in een boekenwinkel of zo? Hoeft geen grote hapening te zijn. Gewoon een tafeltje en een paar boeken. Dan spreek je je lezers, en dat motiveert zeker. Succes, je komt er wel weer uit!
Dank je wel voor je reactie! Dat is nu ook een beetje wat ik doe. De schrijfzin is inmiddels wel terug, al is het heel erg druk, dus ik kom er nu bijna niet aan toe. Maar ik heb er het volste vertrouwen in dat het later deze week helemaal goed gaat komen 🙂
Treffend verhaaltje dat je broer vertelde! Het is inderdaad zo belangrijk om op tijd bij te tanken en niet alleen maar bezig te zijn met iets te doen om het ‘moeten’, vanwege de doelen die we onszelf stellen. Als ik te weinig rust neem (en dat gebeurd nogal eens, want ik ben ook best streng voor mezelf) en te veel moet van mezelf krijg ik ook steeds minder zin in die dingen die moeten. Even de teugels laten vieren kan dan heel fijn zijn. Heel goed dat je deze blog in ieder geval, ondanks je dip bent gaan schrijven!
Bedankt voor je leuke reactie. En heel herkenbaar wat je schrijft, misschien moeten we allebei op cursus ‘Hoe ben ik minder streng voor mezelf?’ 😉
Haha, goed plan!