Friends 4-ever // Hoofdstuk 108 // Marit

Het is weer helemaal goed tussen Eva en Stan, maar ook met Stans ouders. Daarover heb je vorige week kunnen lezen. Geen idee waar ik het over heb? Check dan deze link. Vandaag lees je over Marit, zij woont haar eerste vergadering van de schoolkrantredactie bij. Is het zoals ze zich had voorgesteld?

‘Het volgende punt op de agenda is …’ Wilfred schraapte met veel gevoel voor drama zijn keel en keek de kring rond. ‘Mijn afscheid.’
Een paar van de redactieleden, Marit was hun namen weer vergeten, trommelden op tafel.
‘Echt jammer dat je weggaat,’ zei een van hen. ‘Maar je hebt op de valreep nog vervanging gevonden.’
Wilfred knikte en wees naar Marit. ‘Marit heeft al een prachtige column geschreven voor de nieuwe editie, maar nu is ze voor het eerst aanwezig op onze vergadering. Hebben jullie vragen aan Marit?’
Een meisje, als Marit het goed herinnerde zat ze in de brugklas, stak haar vinger op. Wilfred grinnikte. ‘Je mag tijdens de redactievergaderingen gewoon praten hoor, Amy.’
Hé, zij heette net als James’ moeder, dat kon ze vast wel onthouden.
‘Weet ik, maar als ik m’n vinger niet opsteek kom ik er nooit tussen,’ lachte Amy verlegen.
Wilfred grinnikte. ‘Tja … misschien moeten jullie dan een betere voorzitter kiezen. Wat wilde je vragen?’
‘Of Marits vriend écht uit Engeland komt.’
Marit knikte. ‘Natuurlijk, anders zou ik het toch niet in de schoolkrant schrijven?’
‘Dat is waar,’ meende Amy. ‘Hoewel … Wilfred had eerst de column en hij kon ook aardig uit z’n duim zuigen.’
‘Niet waar!’ protesteerde Wilfred meteen. ‘Alles is echt gebeurd. De ontploffing in het lokaal van Ploeg, de achtervolging door het zwijn in het bos …’
‘Ja ja … maar hier en daar wel wat aangedikt’, merkte een van de jongens op.
Wilfred haalde zijn schouders op. ‘Alsof jij dat nooit doet, Thomas.’
‘Bijna nooit,’ grijnsde Thomas. ‘Maar jij zit dus in de vijfde, Marit. Wel een beetje jammer … dan moeten we volgend jaar weer opnieuw op zoek naar een redactielid.’
‘Klopt,’ zei Wilfred, voordat Marit iets kon zeggen. ‘Maar dat moest van Pronk. Elk leerjaar moet vertegenwoordigd zijn in de redactie. En aangezien jij niet van de vierde ineens naar de zesde gaat, moest ik wel iemand uit de vijfde kiezen.’
Thomas knikte begrijpend. ‘Gelukkig heb je iemand kunnen vinden. Anders had je nog moeten zakken voor je examen ook.’
Examens… dat was waar ook, Wilfred zat midden in zijn examenperiode. Nog maar een jaar en dan was het voor haar ook zo ver. Bij die gedachte begon haar hart sneller te kloppen, daar was ze nog helemaal niet klaar voor.
‘Tja, ik sta er heel goed voor, dus dat zakken is bijna niet mogelijk. Maar voor de zekerheid ga ik jullie nu wel verlaten, morgen staat wiskunde op het programma en zoals jullie wellicht weten is dat niet mijn sterkste vak.’
Een paar redactieleden grinnikten.
‘Ho eens even,’ onderbrak Thomas hem. ‘Dat gaat zomaar niet. Je hebt zes jaar in de schoolkrantredactie gezeten, denk je nu echt dat je met lege handen weg kunt lopen?’
‘Eh … waarom niet?’
‘Omdat wij nog een cadeau voor je hebben.’ Thomas haalde een envelop tevoorschijn, als Marit het goed onthouden had zat er een VVV-bon in. ‘Heeft iedereen wel z’n naam op de kaart geschreven?’ vroeg hij voor de zekerheid.
Iedereen knikte, ook Marit. Ze had zich wel afgevraagd waarom haar naam erop moest, maar Thomas had gezegd dat het niet meer dan logisch was dat ze haar naam erop had gezet, ze was onderdeel van de redactie.
Nadat Wilfred zijn cadeau had uitgepakt en iedereen uitvoerig had bedankt voor de samenwerking vertrok hij.
‘Oké, is Marit nu onze voorzitter?’ informeerde Thomas, toen hij weg was.
‘Alsjeblieft niet,’ liet ze zich ontvallen. ‘Daar ben ik echt niet goed in.’
‘Slechter dan Wilfred kun je niet zijn,’ grinnikte Amy. ‘Nee hoor, hij was best goed. Maar als jij het niet wilt zijn, stel ik voor dat Thomas onze nieuwe voorzitter wordt.’
De anderen waren het met haar eens en al snel vergaderden ze uitgebreid over de laatste schoolkrant die zou verschijnen. De standaardartikelen, zoals de column, waren al geschreven, maar er moesten nog twee interviews verschijnen.
‘Kunnen we Wilfred niet interviewen?’ opperde een meisje, van wie Marit begreep dat ze Liset heette. ‘Dat vind ik nog eens een goed idee.’ Thomas was enthousiast. ‘Marit, wil jij dat doen?’
Marit knikte. ‘Wat is de deadline?’
‘Over twee weken.’
Dat was wel vlug, maar ze had zijn contactgegevens al, dus zo heel moeilijk zou het niet zijn.
‘Dat lukt wel,’ zei ze. Ze haalde haar agenda tevoorschijn en schreef het op haar to-do lijst voor deze week. Ze kon het maar af hebben. Intussen bedachten de anderen een tweede persoon die ze konden interviewen.
‘Kunnen we niet vast personen bedenken die we voor de volgende schoolkrant willen interviewen?’ stelde Amy voor. ‘Altijd moeten deze artikelen last minute ingevuld worden, dat lijkt me niet handig.’
‘Klopt. Daar was Wilfred altijd wat traag in,’ beaamde Liset. ‘Hé Marit, één van jouw vriendinnen heeft toch een YouTube kanaal waarop ze liedjes deelt? Kunnen we haar interviewen?’
‘Dat kan misschien wel.’ Marit aarzelde, Eva liep niet graag met haar bekendheid te koop. ‘Maar ik weet niet zeker of ze het wil.’
‘Wil je het vragen? Deel maar in de app of ze het wil ja of nee.’

Ze vergaderden nog een tijdje door en tot Marits schrik was het al half vijf toen ze eindelijk afsloten. Nu moest ze alleen naar huis fietsen, daar had ze helemaal geen zin in. Traag liep ze in de richting van het fietsenhok, toen ze opeens een bekende stem achter zich hoorde. ‘Hé Marit!’
‘Lily? Wat doe jij nog op school?’
‘Ik moest nog wat afmaken voor tekenen en ik herinnerde me dat jij een redactievergadering had. Het leek me wel zo gezellig om op je te wachten.’
‘Wat leuk!’ zei Marit enthousiast. ‘Ik zat net te bedenken dat ik helemaal geen zin had om alleen te fietsen.’
Lily grinnikte. ‘Ik ben blij dat ik je gezelschap kan houden.’
‘Was je de enige die bleef voor tekenen?’ Marit kon niet nalaten het te vragen. Waar het vandaan kwam wist ze niet, maar ze had het vermoeden dat Aron ook op school was gebleven.
Lily’s wangen kleurden rood. ‘Nee, Aron was ook nog niet klaar. Eh … niet verder vertellen hoor, maar ik had m’n opdracht ook thuis af kunnen maken.’
Nu was het Marits beurt om te grinniken. ‘En dan durf je nog steeds te beweren dat je niet verliefd op hem bent?’
Lily haalde haar schouders op. ‘Dat beweer ik niet,’ zei ze. ‘Maar ik weet niet goed wat hij nu van mij vindt.’
‘Nog steeds niet?’
‘Ik wil mezelf niet voor de gek houden.’
Dat begreep Marit wel, Lily had al veel meegemaakt met Aron. Vorig jaar dacht ze ook dat hij verliefd op haar was en toen had hij opeens verkering met Hester.
‘Maar genoeg over mij, hoe was je eerste officiële redactievergadering?’
Marit begreep dat ze niet verder moest vragen en begon enthousiast te vertellen over alles wat er tijdens de vergadering was gebeurd.
‘Dus je was nog bijna voorzitter geworden ook?’
‘Ja, maar gelukkig hebben ze toch iemand anders gekozen,’ lachte Marit. ‘Denk jij dat Eva een interview wil?’
‘Misschien,’ zei Lily. ‘Haar kanaal wordt steeds bekender, dus misschien staat ze er wel voor open.’
‘Het zou leuk zijn,’ vond Marit. ‘Maar als zij niet wil, mag ik jou dan interviewen? Jij hebt ook al meer dan duizend volgers op Insta, met je tekenaccount.’
Lily aarzelde even. ‘Vooruit dan, als Eva echt niet wil.’
Mooi, dat was in ieder geval geregeld! Voor de volgende uitgave van de schoolkrant hoefde ze geen wildvreemde te interviewen, dat was een pak van haar hart.

Denk jij dat Eva zich wel wil laten interviewen door Marit?

Liefs,

Mirjam

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•