Schrijfpraat #58 Vijf dingen die ik moeilijk vind aan schrijven

Zoals ik een week geleden al beloofde zou ik vandaag een bericht delen wat ik nu moeilijk vind aan schrijven. Want mijn schrijfdagen zijn (helaas) niet altijd één groot feest, hoewel ik er wel altijd wat van probeer te maken. Lees je mee?

• Laat ik beginnen met onzekerheid. Ook al heb ik inmiddels 9 boeken gepubliceerd, dat betekent niet dat ik bij alles wat ik schrijf denk dat het een geweldig, fantastisch boek wordt. Eigenlijk denk ik dat nooit. En hoe hoger de verwachtingen van anderen zijn, hoe moeilijker ik dat vind, bijvoorbeeld bij de Samen! serie. Het geldt trouwens ook voor De stad, ikzelf vind het een geweldig verhaal/concept en heb stiekem best hoge verwachtingen ervan, maar ben uiteindelijk toch bang dat het niet wordt zoals ik wil.
• Ook zijn er dagen dat ik heel veel wil doen, maar er komt weinig uit m’n handen. Vorige week had ik zo’n week. Ik kon drie dagen achter elkaar (veel) schrijven. Uiteindelijk schreef ik minder woorden aan m’n hoofdproject (De stad) dan de week ervoor toen het erg druk was. Ik begrijp dat niet hoor.
• Herschrijven. Ik zie er altijd een beetje tegenop het herschrijfproces te beginnen, maar ik weet dat het nodig is. Een verhaal is nooit in één keer goed. Maar wanneer is het wel goed? Wanneer is het genoeg? En uiteindelijk … hoe ijverig je ook herschrijft, er blijven altijd foutjes in boeken zitten. Heel frustrerend.
• Uitleggen aan andere mensen wat schrijven voor mij betekent. Dat heeft natuurlijk niet echt honderd procent met schrijven te maken, maar ik vind het wel heel erg lastig. De laatste tijd is het minder omdat ik meer schrijftijd heb, maar vorig jaar nam ik in de zomer twee weken vrij van m’n werk bij het IKC en schreef ik. Ook op feestdagen schreef ik en dat leverde soms bijzondere blikken op: Je hebt toch vakantie? Je bent toch vrij? Maar het schrijven betekent zoveel voor me dat ik dat het liefst iedere dag doe! Begin april was ik met Anna Laura een nachtje weg en ik had bewust m’n laptop niet meegenomen, maar eigenlijk had ik vrij snel spijt. Natuurlijk hoefde ik niet de hele dag te schrijven, maar een halfuurtje was heel leuk geweest. Gelukkig hadden we het heel gezellig en was het niet nodig, maar het maakte me wel weer bewust van het feit dat schrijven dus iets is wat ik echt heel graag doe!
• So little time, so much to do… En ook al heb ik meer schrijftijd, ik kom nog steeds tijd tekort om al die ideeën uit te voeren die ik wil uitvoeren. Ik vind het erg lastig om daarin de juiste keuzes te maken. Ik loop bijvoorbeeld al vier jaar rond met het idee een Bijbels historische roman te schrijven, maar verder dan het idee in m’n hoofd is het nog niet. Simpelweg geen tijd. Daarom frustreert het soms ook als ik een hele dag kan schrijven en het lukt niet zo goed als ik wil. Nu las ik daar wel iets heel moois over in het boek van Jordan Raynor (Redeeming your time), dat we uiteindelijk niet alles kunnen doen wat we willen doen, maar dat we erop mogen vertrouwen dat God ons belangrijke werk afmaakt.

Wat vind jij moeilijk aan schrijven?

Liefs,

Mirjam