Persoonlijk #31 Terugblik 2022

Ik weet dat ik het vaak zeg, maar wat is het afgelopen jaar snel gegaan. In tegenstelling tot andere jaren, herinner ik me nu nog heel goed wat ik in januari en februari deed en ik kan me nauwelijks voorstellen dat het alweer een jaar geleden is dat dát gebeurde. 2022 was echt een jaar van hoogte- en dieptepunten. Ik neem je graag even mee door mijn jaar. Pak gerust een bakje thee en iets lekkers: want het wordt een lang verhaal!

Januari
Een van de eerste dingen die ik in januari deed was een bezoek brengen aan de tandarts. Ik zorg altijd dat mijn controle plaatsvind in de eerste maand van het jaar, als er dan iets groots aan de hand is, kan ik altijd mijn tandartsverzekering nog aanpassen. Is dat nu zo belangrijk om te vermelden? Deze keer wel, want ik bracht een cadeautje mee voor mijn tandarts, in september 2021 was immers No fear verschenen en ik had beloofd aan de tandarts dat ik een exemplaar voor hem zou meebrengen. Een paar dagen later kreeg ook mijn MDL-arts een exemplaar. Ik moest weer voor mijn tweejaarlijkse check-up. Als je coeliakie hebt, heb je ook een verhoogde kans op andere auto-immuunziekten zoals diabetes type 1, ziekte van Crohn en Colitis Ulcerosa, dus dat moet regelmatig gecontroleerd worden. Gelukkig was alles weer in orde.

Mentaal gezien ging het in januari helemaal niet goed met mij. Ik had veel last van PMS, twijfelde aan mezelf en m’n toekomst, maar ik had ook last van wat later een glutenfout bleek te zijn. Door m’n hormonen sliep ik niet zo lekker en ik besloot melatoninethee te gaan drinken. Op het doosje stond een waarschuwing: niet geschikt voor mensen met een auto-immuunziekte, maar daar lette ik niet op. Ik kreeg buikpijn, diarree en was heel moe. Daarnaast had ik nergens zin in en ik twijfelde aan alles, het liefst kroop ik in bed en deed niks (wat ik 2 dagen lang ook gedaan heb). Uiteindelijk was ik zo moe dat ik de thee niet nodig had om in slaap te vallen en ik knapte langzamerhand weer op. Ik ging met Anna Laura naar Bratislava en besloot op het laatste moment (gelukkig) de thee niet mee te nemen.

Wat ook niet hielp was mijn onzekerheid over de toekomst. Ik had in november te horen gekregen dat ik niet langer bij het LCJ/IKC kon blijven werken, als m’n contract afliep. Uiteraard had ik plannen om mijn eigen bedrijf te beginnen, maar ik zag dat toen totaal niet zitten. Eind januari kreeg ik echter een berichtje van Elise, voormalig eigenaresse van De Wedloop, dat zij en haar man gingen stoppen met de winkel. De nieuwe eigenaar kwam graag met mij in contact, omdat ik een paar maanden eerder had aangegeven dat werken in een boekwinkel mij geweldig leek. Zo eindigde januari, met het vooruitzicht op een nieuwe baan.

Qua schrijfwerk kwam er niet zoveel van de grond deze maand, maar ik had daar zelf wel vrede mee. Vanaf april kon ik immers schrijven zoveel als ik wilde. Ik begon in januari wél met de opleiding tot redacteur aan de schrijversacademie.

Februari
In februari kende ik ook mindere momenten, veroorzaakt door hormonen, stress en me regelmatig afvragen: ‘Doe ik wat juist is?’ Uiteindelijk kwam ik erachter dat een auto-immuunziekte en melatonine een heel slechte combinatie is, omdat de kunstmatige melatonine een auto-immuunreactie oproept. Sowieso is het een slecht idee om melatonine te gaan slikken als de huisarts het niet voorschrijft. Maar hé, ik heb geen medisch blog, dus laat ik daar niet te veel in blijven hangen. Toen ik de thee uiteindelijk in de container heb gegooid (sorry voor deze verspilling, maar ik was zo kwaad op dat moment) ging het snel weer beter. Ik tekende in februari het contract voor Help! Herrie in huis en ik werd ingewerkt in De Wedloop, terwijl ik ondertussen ook nog bij het IKC werkte. Dat hielp ik vol doordat ik een nieuwe manier van plannen ontdekte, daar heb ik al veel over geschreven dit jaar, maar mij helpt het écht om veel productiever te zijn!

Tot slot werd ik ook nog 29 deze maand en ik bakte een glutenvrij, Spakenburgs hart. Mijn vriend komt uit Spakenburg en ik wilde het toch eens proberen om het glutenvrij te maken. Twee dagen na mijn verjaardag maakten we met z’n tweetjes een lange fietstocht en daar heb ik ook foto van geplaatst in m’n blogbericht. Ook in februari schreef ik niet zo veel (minst productieve maand van het jaar), maar net als in januari legde ik me daarbij neer.

Maart
Maart was helemaal een drukke maand. Ik had op dat moment een dubbele baan, omdat ik mijn werkzaamheden bij het IKC moest afronden én beginnen bij De Wedloop. Werken in de boekwinkel was wel echt een droombaan, dus ik hield vol. Van schrijven kwam wederom niet superveel terecht, maar dat gaf helemaal niets.

Ook kreeg ik in maart te horen hoeveel boeken er in 2021 waren verkocht en wat dat betreft zag ik mijn verandering van baan en focus op mijn schrijf carrière als een stap in de goede richting. Er zijn namelijk 2741 boeken verkocht, bijna het dubbele van wat ik had verwacht.

April
In april begon ik langzaam te landen. Ik had zeker de afgelopen twee maanden veel van mezelf gevraagd (misschien wel iets té) en ik moest me echt even herpakken op schrijfgebied. Ook maakte ik in die tijd veel overuren bij De Wedloop, dus helemaal perfect verliep de eerste officiële schrijfmaand niet. Ik ging op vakantie met Anna Laura naar Noordwijkerhout – 2 dagen struinen over het strand, spelletjes spelen, lezen en creatieve dingen doen – in de aanloop naar haar vertrek naar Slowakije. Dat was echt heel fijn samen.

Ook verscheen mijn negende boek: Help! Herrie in huis, wat echt heel leuk was, zeker omdat ik nu in de boekwinkel werkte en het boek zelf kon signeren.\

Daarnaast was april een maand van afscheid, eerst vond op zondag 24 april het afscheid van Anna Laura plaats. Zij werd uitgezonden naar Slowakije om daar te gaan werken voor TWR Europa. Twee dagen later, op dinsdag 26 april had ik nog mijn officiële afscheid bij het IKC. In maart stonden er geen bijeenkomsten gepland, dus werd ik uitgenodigd op de teamdag in april voor het afscheid.

Mei
Dit was echt een maand vol met hoogtepunten. Allereerst werd ik geïnterviewd door de Barneveldse krant over mijn nieuwe boek en op 4 mei had ik een superleuke signeersessie in Genemuiden en Staphorst. Ook hoorde ik dat No fear was genomineerd voor de allereerste Young Adult Prize 2022. Verder maakte ik een mooie wandeling op Hemelvaartsdag met Jaap én we gingen naar het concert van Casting Crowns, mijn allerfavorietste band. Op het laatste moment besloot Jaap ook mee te gaan en dat werd een heel mooie avond, met een lach én een traan.

Qua schrijfwerk was mei echt de allerbeste maand: ik vestigde een nieuw record aan schrijfuren en rondde mijn manuscript van De stad af. En dat terwijl ik in mei meerdere lange dagen heb gemaakt in De Wedloop.

Juni
De eerste twee foto’s in de galerij zijn van Jaap. De haven van Spakenburg en een prachtige zonsondergang in de polder. Ik heb van juni gewoon niet superveel foto’s, kwam ik achter. Maar er bloeiden wel een heleboel mooie zomerbloemen en ik ging weer naar een concert, deze keer van Rend Collective en Matt Maher stond in het voorprogramma. Was echt geweldig. Beide concerten zouden trouwens in 2020 al plaatsvinden, maar waren verplaatst, dus daarom zaten ze wat dicht op elkaar.

In juni ging ook op bezoek bij een lieve vriendin, de laatste tijd heb ik vaker over haar geschreven. Het ging toen al niet goed met haar en ik nam me voor om zo snel als mogelijk was nog eens bij haar op bezoek te gaan. Ze woonde eerst vlakbij, maar een paar jaar geleden verhuisde ze met haar ouders naar een dorpje vlakbij Almelo, niet naast de deur dus.

Wat schrijfwerk betreft was juni een iets mindere maand – maar ik rondde wel mijn opleiding aan de Schrijversacademie af. Eind juni stond vooral in het teken van het verhuizen van De Wedloop, want we gingen naar een nieuw pand!

Juli
Op 1 juli ging het nieuwe pand van De Wedloop open en was ook de uitreiking van de Young Adult Prize 2022. Ik won helaas niet, maar omdat ik die dag ook verdrietig nieuws te horen kreeg, vond ik het eigenlijk totaal niet erg. Dat werd even helemaal niet belangrijk. Ik denk dat als ik gewonnen had, het nog moeilijker was geweest.

Een week later gebeurde er weer iets heftigs (sorry hoor dat ik zo vaag ben, maar het zijn allemaal niet mijn verhalen om te vertellen) waardoor er van schrijven weer niet zoveel terecht kwam. Nóg een week later werd ik zelf geveld door een hardnekkige buikgriep, alles bij elkaar ben ik een hele week ziek geweest.

Met al die gebeurtenissen is het een wonder dat ik nog iets heb kunnen schrijven, maar ik behaalde mijn wordcount (40k) van Camp NaNoWriMo.

Augustus
Augustus begon met twee keer een halfuur voorlezen op de Zomerfair van Terdege (tenminste, dat gebeurde op woensdag, niet de eerste dag van augustus). Ik rondde ook het schrijven van Rachels verhaal af en eind augustus stapte ik op de trein naar Wenen en vervolgens reisde ik met de bus naar Bratislava, om herenigd te worden met Anna Laura. Samen hebben we een heerlijke week gehad. Anna Laura had een langer weekend, in verband met een nationale vrije dag in Slowakije. We hebben weer heel wat spelletjes gespeeld, wandelingen gemaakt en zij heeft me ‘haar’ stad laten zien. Ook werd er gewoon geschreven.

September
1 september kwam ik terug uit Bratislava en in de trein heb ik weer het een en ander geschreven. Elf dagen later ging ik wéér op reis, naar Kroatië deze keer. Ik was er nog nooit geweest, maar wat een prachtig land is het! Met Jaap en een vriend van Jaap (diens vriendin maakte deze foto – zij wilde zelf niet gaan) zijn we ook nog wezen tokkelen. Er was een kloof waar je steeds overheen ging, best spannend, maar op een gegeven moment gingen we zelfs op z’n kop!

Verder gewoon heerlijk genoten van het strand – af en toe een excursie (zoals tokkelen) en honderd procent genieten. Ik schreef helemaal niet. Wel nam ik een interessant souvenirtje mee uit Kroatië: een corona-infectie. Gelukkig heb ik mijn medereizigers niet besmet en was ik de enige die het kreeg. Het was voor mij de tweede keer dat ik het kreeg en ik kan nou niet zeggen dat het nu minder was, eerder erger. Het fijne is echter wel dat ik er nu (voor zover ik dat weet) geen long covid aan over heb gehouden.

Wat wel heel erg tof was, in september kwam er een glossy uit van het RD over lezen en ze hadden ook een boeken top 100 samengesteld. Ruim 4000 mensen hebben gestemd en weet je wat?! Elk boek uit de Samen! serie staat erin, het is serieus ongelooflijk. Tussen klassiekers als De brief voor de koning, Narnia en zelfs De christenreis naar de eeuwigheid (wat in reformatorische kringen écht een klassieker is).

Oktober
Deze maand roept echt een heel dubbel gevoel bij mij op. Enerzijds kreeg ik mijn plezier in schrijven helemaal terug – dat door die maand afwezigheid een beetje was afgezwakt. Ik had een overleg met Froukje over Samen! deel 4 en 5, waardoor ik extra veel zin kreeg om weer aan de serie te werken. Zoals je ziet knuffelde ik ook met mijn neefje. 17 oktober was Jaap jarig, hij werd 33 – ook voor zijn verjaardag was er een hart, maar geen glutenvrije (wel een originele!). Dezelfde dag kreeg ik een berichtje van die lieve vriendin waar ik het in dit bericht al eerder over had. De huisarts was langs gekomen en had gezegd dat ze menselijkerwijs nog maar een paar weken te leven had. Een bericht waar ik al jaren – in mijn achterhoofd – rekening mee hield, maar nu werd het waar. 25 oktober bezocht ik haar samen met een andere vriendin en namen we afscheid van haar. Ondanks dat ziekte haar lichaam had gesloopt was haar omhelzing heel krachtig, dat herinner ik me nog heel goed. Die avond erna appte ik haar dat er nog zoveel meer was dat ik had willen zeggen, maar we konden maar kort op bezoek komen. Ik bedankte haar voor haar vriendschap. Van het appje dat ik van haar terugkreeg maakte ik een screenshot en een paar dagen later zag ik een prachtige zonsopgang en die zette ik ook op de foto. Samen met de screenshot van het appje heb ik dit in mijn fotoalbum van dit jaar gezet, zodat ik het nooit meer kwijtraak.

Donderdag 27 oktober schreef ik mijn bedrijf in bij de Kamer van Koophandel. Dat was fijn, maar tegelijk werd het ook overschaduwd door het verlies dat eraan zat te komen. Haar berichtje heeft me wel het laatste zetje gegeven om per 1 november te beginnen met m’n bedrijf en niet op 1 januari. Je dromen niet blijven uitstellen, maar ervoor gaan nu het nog kan.

Wat schrijfwerk betreft heb ik in oktober ondanks de omstandigheden veel gedaan. Ik bereidde NaNoWriMo voor en werkte ook veel aan deel 4 van Samen. Ook schreef ik veel hoofdstukken aan het vervolgverhaal, waardoor ik me daar in november en december niet druk over hoefde te maken.

November
In november was het tijd voor NaNoWriMo en ik werkte aan Samen! deel 5. De eerste paar dagen probeerde ik een voorsprong op te bouwen en dat is goed gelukt. Al op 3 november had ik wat ik op maandag 7 november moest hebben, dus dat was heel fijn.

Uiteindelijk overleed mijn vriendin op 4 november 2022 en de begrafenis vond op 9 november plaats. Dat was een heel bijzondere dag (hier schreef ik ook over in mijn Day in the life blog van november). Hoe moeilijk het ook was om haar te begraven, we wisten wel dat het voor haar beter was. Ze is dan hier op aarde niet genezen, bij God is ze wel genezen.

Haar overlijden en de begrafenis drukten een stempel op de maand november, en ook wel op december. In gedachten ben ik er veel mee bezig, maar ik probeer ook mijn werk zo goed mogelijk te doen. Ik heb nog tijd gekregen om te schrijven, om mijn roeping te volgen. Ooit, tijdens onze fietstochten van en naar school in 6 vwo, hadden we het over boeken schrijven en dit was ook haar droom. Nu mag ik een stukje van haar droom leven, omdat zij het zelf niet meer kan.

Ik heb het al wel vaker gezegd, maar de avonturen van Friends 4-ever zijn veelal de avonturen van haar en mij – die we samen met andere vriendinnen beleefden. Daarom ben ik zo blij met dit vervolgverhaal en is dan ook echt een ode aan vriendschap. Een specifiek voorbeeld is het hoofdstuk waarin Lily en Marit in Berlijn zijn – ze laten zich tekenen door een straattekenaar, dat hebben die vriendin en ik ook gedaan tijdens onze Berlijnreis in de vijfde.

December
Ik behaalde trouwens in november NaNoWriMo, maar daarmee was het vijfde deel nog niet af, dat moest in december nog gebeuren. Ook werkte ik veel aan Samen! deel 4, op het moment dat ik dit bericht schrijf moet ik het manuscript nog één keer doorlezen en dan gaat het weer naar Froukje. Ik had gedacht dat ik in december ook nog kon werken aan De stad en Friends 4-ever, maar daar is niets meer van gekomen. Dit hoop ik in januari weer op te pakken.

In december werkte ik twee zaterdagen in De Wedloop. De ene zaterdag was het Candle Light Shopping, wat betekende dat we tot negen uur ’s avonds open waren. Kees en ik waren allebei in kersttrui en het was een heel gezellige, fijne avond geworden!

Met Jaap ga ik vanaf 2023 ook een supertof project doen (wat ik nu nog alleen doe – volgende week zaterdag kan je er meer over ontdekken) en hier zijn we op Tweede Kerstdag nog mee bezig geweest. Daarvoor moest er ook een foto van ons gemaakt worden en dat is deze geworden. Ik vind ‘m zo tof dat ik ‘m ook in dit bericht stop.

Wat uren ga ik in december niet over die van mei heen, tenminste … ik kan het me niet voorstellen. Als ik de komende dagen nog elke dag 8 uur zou schrijven misschien wel, maar er staan andere dingen op de planning, dus ik verwacht het niet. Hoeveel uren ik deze maand precies heb geschreven kan je lezen op maandag 9 januari, dan komt m’n logboek online.

Algemene indruk 2022
Zoals ik al schreef was 2022 echt een jaar van hoogte- en dieptepunten, met als grootste dieptepunt natuurlijk het verlies van een lieve vriendin. Er gebeurden nog meer verdrietige dingen waar ik dus niet over kan schrijven omdat het niet mijn verhaal is om te vertellen. Maar er gebeurde ook veel fijns. Zo leerde ik Jaap weer een stuk beter kennen (en jullie ook, want in het blog van vorig jaar heette hij nog J.) en ik heb veel fijne momenten met mijn familie, vrienden en vriendinnen beleefd. Op schrijfgebied was 2022 echt een goed jaar, zeker in vergelijking met 2021. Ik hoop dat het in 2023 minstens net zo goed gaat.

Wat schreef ik in 2022?

• 194 blogberichten (inclusief deze)
• 4 manuscripten (0,5 Wow! Ons huis is vol // De stad // Rachel // Samen! deel 5 // 0,5 Project Snel)
• 52 writing prompts
• 29 persoonlijke stukjes
• 55 hoofdstukken aan Friends 4-ever (die vervolgens weer als blogs verschenen)
• 53 video’s (oké, officieel geen schrijfwerk, maar ik wilde ze toch meenemen in dit overzichtje)

Afgeronde projecten in 2022

• Help! Herrie in huis
• Jaar 5 in de Friends 4-ever reeks – het vijfde leerjaar van de meiden bedoel ik dan. In dubbel opzicht nog één jaar te gaan. Het vervolgverhaal zal doorlopen tot de diploma-uitreiking van de meiden en dan stopt het, in ieder geval op m’n blog. Maar … er komt meer aan.

Meest gelezen blogs
Hierbij heb ik het vervolgverhaal niet meegeteld, maar deze drie blogs werden in 2022 het meest gelezen:

• Schrijfpraat #15 Hoeveel verdient een schrijver?
• Persoonlijk #24 Een nieuwe baan?
• Short story #3 Het braafste meisje van de klas

Tja, twee van de drie meest gelezen blogs verschenen niet in 2022, dus ik heb ook nog even vastgesteld welke blogs die in 2022 online kwamen het meest gelezen zijn.

• Persoonlijk #24 Een nieuwe baan?
• Nieuws #8 Help! Herrie in huis
• Waarom iedereen lokaal moet kopen (hier ben ik heel erg blij mee, dat deze in de top 3 staat!)

Zo, ruim 3000 woorden verder en je hebt een aardig beeld van mijn jaar. Hoeveel ik precies aan uren en woorden heb geschreven vertel ik je op maandag 9 januari. Vanaf deze plek wil ik je een goede jaarwisseling toewensen, geniet nog even van de laatste uurtjes 2022! En nu ben ik wel lang genoeg aan het woord geweest. Dus, laat me weten in een reactie:

Hoe was jouw jaar?

Liefs,

Mirjam

^{PS: Dit blogbericht bevat een of meerdere affiliate link(s). Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor 🙂}

Kom me volgen op social media

• 
• 
• 
•